Ερμηνεία του πλαισίου του Wilson

Από το δικαίωμα παρέμβασης στο Δικαίωμα της Ανθρωπότητας
Tου Ν. Λυγερού
Η άμεση εφαρμογή του δικαιώματος παρέμβασης είναι ουσιαστικά η δράση ενός Δικαιώματος της Ανθρωπότητας, το οποίο εξηγεί ότι έχει το δικαίωμα να προστατευτεί κι όχι μόνο να προστατεύει αθώους. Μ’ αυτήν την έννοια μπορούμε να ερμηνεύσουμε και το πλαίσιο του Wilson όταν οριοθέτησε τα σύνορα μεταξύ της Αρμενίας και της Τουρκίας, διότι η πράξη του έγινε μετά τη γενοκτονία των Αρμενίων, κατά συνέπεια δεν βασίστηκε στην ύπαρξη του τη φυσική, αφού αυτό δεν θα είχε νόημα, αλλά στη ζωή του πολιτισμού που δεν είχε πάψει. Αυτή η διαδικασία είναι μια μορφή αντεπίθεσης της Ανθρωπότητας, αφού ουσιαστικά εκπέμπει το εξής μήνυμα: ακόμα κι αν η βαρβαρότητα πετύχει τον πρώτο της στόχο, δηλαδή να αφανίσει έναν πληθυσμό από μια περιοχή, η Ανθρωπότητα δεν ξεχνά και διατηρεί αυτήν την περιοχή για τους επιζώντες της γενοκτονίας και τους φυσικούς κληρονόμους. Με άλλα λόγια, η Ανθρωπότητα λέει ότι θα είναι εδώ ακόμα και μετά το τέλος. Ενώ η βαρβαρότητα δεν το είχε ούτε προβλέψει, ούτε υπολογίσει. Αυτό το νοητικό σχήμα της Ανθρωπότητας θεμελιώνεται πάνω στην ιδέα ότι ο Χρόνος είναι μαζί μας, που σημαίνει πρακτικά ότι ο Χρόνος είναι ο χώρος της αντίστασης στη βαρβαρότητα.

Ερμηνεία του πλαισίου του Wilson
Tου Ν. Λυγερού
Το κλασικό πλαίσιο του Wilson όσον αφορά στην πολιτική είναι πολυπλευρικό και πολυμερές. Η προσέγγιση των κρατών όταν γίνεται πολυμερώς δίνει τη δυνατότητα παρέμβασης της ίδιας της Ανθρωπότητας και όχι μόνο μέσω του πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών που αποτελεί το θεσμικό και επίσημο όργανό της. Διότι η πρώτη παρέμβαση είναι βεβαίως φιλοσοφική και αφορά στον τρόπο σκέψης και τον τρόπο αντιμετώπισης ενός προβλήματος που δεν δέχεται τοπική λύση. Όμως η πράξη του Wilson με το θέμα της οριοθέτησης των συνόρων μεταξύ της Αρμενίας και της Τουρκίας δεν αφορούσε μόνο δύο κράτη αφού υπήρξε πρώτα γενοκτονία. Επί της ουσίας πρόκειται για μια απόφαση που υποστηρίζει την ύπαρξη της Ανθρωπότητας ακόμα και αν αυτή έχει πληγωθεί από ένα έγκλημα που αφάνισε αθώους. Με άλλα λόγια και ερμηνευτικά πρόκειται για την εφαρμογή του Δικαιώματος προστασίας της Ανθρωπότητας όταν ενσωματώνουμε το πλαίσιο του Wilson σε αυτό των Δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας, τα οποία έχουν μέσα τους και την προσέγγιση του Lemkin με την επινόηση της γενοκτονίας. Με αυτόν τον τρόπο το πλαίσιο του Wilson είναι μια τακτική μιας στρατηγικής της Ανθρωπότητας.