Πολιτικάντικες καθυστερήσεις
Του Ν. Λυγερού
« Η κοινή γνώμη είναι ότι ευτυχείς θα είμεθα εάν δεν χάσωμεν τι.
Άλλως τε και ό,τι ωφεληθώμεν δεν θα είναι αντάξιον της καταστροφής
την οποίαν υπέστη ο τόπος.
Εν Χανίοις τη 25 Ιουλίου 1889
Σας ασπάζομαι
Ο φίλος σας
Ελευθ. Κ. Βενιζέλος.»
Αυτό είναι το τέλος της επιστολής του Βενιζέλου στους πολιτικούς του φίλους για την ενημέρωσή τους όσον αφορά στις εξελίξεις του κινήματος. Και ήδη από τότε βλέπουμε ότι θεωρούσε ότι δεν είναι η κατάλληλη ώρα για την απελευθέρωση της Κρήτης από τον τουρκικό ζυγό κι ότι παρουσιάζει τα οφέλη της επανάστασης ως μη συγκρίσιμα σε σχέση με το κόστος που έχει υποστεί ο τόπος. Αφού ο Γενικός Διοικητής είχε αντικατασταθεί από τον Ριζά Πασά που προσπαθούσε να αποπροσανατολίσει το κίνημα μέσω της αποστολής αντιπροσωπείας από τους Χριστιανούς και τους Μουσουλμάνους στην Κωνσταντινούπολη, ο Βενιζέλος μειώνει τις κατακτήσεις του κινήματος του 1889. Έτσι και στην επανάσταση του 1895 με την ηγετική πολιτική μορφή του Μανούσου Κούνδουρου (1860-1933), αντιτάχθηκε επειδή θεωρούσε ότι αυτές οι κινήσεις δεν έπρεπε να γίνουν τόσο νωρίς. Με αυτές τις αποφάσεις καταλήξαμε να περιμένουμε τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο για να δούμε όντως την Κρήτη ελεύθερη.
Η συνοχή του συμφέροντος
Του Ν. Λυγερού
Όταν γράφεις το 1888 στην εφημερίδα «Λευκά Όρη» ότι «Προτιμώμεν χιλιάκις την τουρκικήν κυριαρχίαν από πάσης αγγλικής» και στη συνέχεια λες ότι πάλεψες ενάντια στην Τουρκία κι ότι ήσουν σύμμαχος της Αγγλίας, ποιον κοροϊδεύεις στην πραγματικότητα. Ήσουν από την αρχή αυτό που ήσουν έως το τέλος, ένας συμφεροντολόγος που πάντα κοίταζε πρώτα το πολιτικό του συμφέρον κι ύστερα όλα τα άλλα. Άρα σίγουρα δεν πρόκειται για προδοσία, αφού ποτέ δεν πίστεψες σε κάτι άλλο. Κι όταν καταπάτησες το έργο και την μνήμη των ανθρώπων που έλεγες ότι ήταν δικοί σου, δεν διέπραξες κανένα έγκλημα, διότι από την αρχή η μόνη σου αξία ήταν η πολιτική με οποιοδήποτε παράπλευρο κόστος. Διότι η συνοχή του συμφέροντος δεν άλλαξε στη νοοτροπία σου. Κι όσοι βλέπουν μια αλλαγή προς το τέλος είναι απλώς ότι δεν ξέρουν με ακρίβεια τι έκανες από την αρχή για να εντοπίσουν τα νοητικά στοιχεία που δεν άλλαξαν το 1889, το 1895, το 1919, το 1920, το 1923, το 1930, το 1934 και το 1935. Αλλά ποιος προσέχει όλες αυτές τις λεπτομέρειες, για να καταλάβει ότι δεν υπάρχει τίποτα το πατριωτικό αλλά μόνο και μόνο το πολιτικό το πιο αισχρό και πιο χυδαίο, διότι τίποτα άλλο δεν είχε σημασία για τον στόχο σου. Απλώς να ξέρεις το ξήλωμα άρχισε, όπως έγινε σε άλλες χώρες με άλλους που σου έμοιαζαν.
Συνέντευξη του Ν. Λυγερού
Του Ν. Λυγερού
« Η κοινή γνώμη είναι ότι ευτυχείς θα είμεθα εάν δεν χάσωμεν τι.
Άλλως τε και ό,τι ωφεληθώμεν δεν θα είναι αντάξιον της καταστροφής
την οποίαν υπέστη ο τόπος.
Εν Χανίοις τη 25 Ιουλίου 1889
Σας ασπάζομαι
Ο φίλος σας
Ελευθ. Κ. Βενιζέλος.»
Αυτό είναι το τέλος της επιστολής του Βενιζέλου στους πολιτικούς του φίλους για την ενημέρωσή τους όσον αφορά στις εξελίξεις του κινήματος. Και ήδη από τότε βλέπουμε ότι θεωρούσε ότι δεν είναι η κατάλληλη ώρα για την απελευθέρωση της Κρήτης από τον τουρκικό ζυγό κι ότι παρουσιάζει τα οφέλη της επανάστασης ως μη συγκρίσιμα σε σχέση με το κόστος που έχει υποστεί ο τόπος. Αφού ο Γενικός Διοικητής είχε αντικατασταθεί από τον Ριζά Πασά που προσπαθούσε να αποπροσανατολίσει το κίνημα μέσω της αποστολής αντιπροσωπείας από τους Χριστιανούς και τους Μουσουλμάνους στην Κωνσταντινούπολη, ο Βενιζέλος μειώνει τις κατακτήσεις του κινήματος του 1889. Έτσι και στην επανάσταση του 1895 με την ηγετική πολιτική μορφή του Μανούσου Κούνδουρου (1860-1933), αντιτάχθηκε επειδή θεωρούσε ότι αυτές οι κινήσεις δεν έπρεπε να γίνουν τόσο νωρίς. Με αυτές τις αποφάσεις καταλήξαμε να περιμένουμε τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο για να δούμε όντως την Κρήτη ελεύθερη.
Η συνοχή του συμφέροντος
Του Ν. Λυγερού
Όταν γράφεις το 1888 στην εφημερίδα «Λευκά Όρη» ότι «Προτιμώμεν χιλιάκις την τουρκικήν κυριαρχίαν από πάσης αγγλικής» και στη συνέχεια λες ότι πάλεψες ενάντια στην Τουρκία κι ότι ήσουν σύμμαχος της Αγγλίας, ποιον κοροϊδεύεις στην πραγματικότητα. Ήσουν από την αρχή αυτό που ήσουν έως το τέλος, ένας συμφεροντολόγος που πάντα κοίταζε πρώτα το πολιτικό του συμφέρον κι ύστερα όλα τα άλλα. Άρα σίγουρα δεν πρόκειται για προδοσία, αφού ποτέ δεν πίστεψες σε κάτι άλλο. Κι όταν καταπάτησες το έργο και την μνήμη των ανθρώπων που έλεγες ότι ήταν δικοί σου, δεν διέπραξες κανένα έγκλημα, διότι από την αρχή η μόνη σου αξία ήταν η πολιτική με οποιοδήποτε παράπλευρο κόστος. Διότι η συνοχή του συμφέροντος δεν άλλαξε στη νοοτροπία σου. Κι όσοι βλέπουν μια αλλαγή προς το τέλος είναι απλώς ότι δεν ξέρουν με ακρίβεια τι έκανες από την αρχή για να εντοπίσουν τα νοητικά στοιχεία που δεν άλλαξαν το 1889, το 1895, το 1919, το 1920, το 1923, το 1930, το 1934 και το 1935. Αλλά ποιος προσέχει όλες αυτές τις λεπτομέρειες, για να καταλάβει ότι δεν υπάρχει τίποτα το πατριωτικό αλλά μόνο και μόνο το πολιτικό το πιο αισχρό και πιο χυδαίο, διότι τίποτα άλλο δεν είχε σημασία για τον στόχο σου. Απλώς να ξέρεις το ξήλωμα άρχισε, όπως έγινε σε άλλες χώρες με άλλους που σου έμοιαζαν.
Συνέντευξη του Ν. Λυγερού
στον Κ. Συλιγάρδο.
Ράδιο Κρήτης 03/03/2017
Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στο Radio Evros, 03/03/2017
Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στο radio Prisma, 03/03/2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου